KALIKOPAN

"Umari kamong tanan nga gibudlayan ug gialimut-an, kay hatagan ko kamo sa kabugnaw sa akong landong”. – ang kahoy

Bulahan kaayo kita nga sa tuong dapit sa atong simbahan adunay mga dagkung kahoy sama sa sambag, chicos, narra, ug uban pa nga daw sama nga nagtawag kanato sa pagpasilong sa ilang landong sa panahon sa kaudtohon. Ug madani ka gayud sa kalandong, kabugnaw, ug kahayahay nga ikahatag sa kakahuyan.

Mga estudyante nga nagtuon, mga magpapanaw nga namahuway, mga nagkahigugmaay nga nag-asoy sa ilang gibati, mga obreros nga ninglunga, ug uban pa, ang sagad natong masud-ongan sa landong. Pagkanindot sa imong pamati kun ikaw makapalandong ubos niining dagkung kahoy.

Kini usa lamang ka tipik sa atong mga nahabiling kaayohan nga natagamtam nato sa atong kalikopan labi na gayud sa atong kakahuyan.

Sa walay pagpananghid sa kahoy, giputol putol ang iyang mga gagmay sanga kay isugnod sa tawo, sunod nga giputol mao ang iyang dagkung sanga kay himoon nga dugukan sa himoong balay, unya sunod nga giputol ug gitabas -tabas ang iyang daku ug bililhong punoan kay maoy gamitong salipod. Bisan pa miingon ang kahoy,
“Hoy tawo. Walay na akoy landong kay giputol mo man ako, apan dali lingkod sa akong nahabilin nga tuod, aron ka ma-kapahulay”.

Ug nahatag sa kahoy ang tanan gayud. (RDD)